Nagi cień

W swoim projekcie wykorzystałem specyficzne dla fotograficznej materii możliwości alegoryczne, różne zasadniczo od tych, które stwarza fotografia – dokument, koncentrująca się na możliwości przedstawienia śladu, owego Barthesowskiego „tego co było” .

Zestaw ten zarówno przez metodę pracy, rozwiązania formalne, jak i rolę pozostawioną odbiorcy jest spójny z moją dotychczasową twórczością, w której zawsze stawałem w roli reżysera wprowadzającego nowy ład do rzeczywistości, którą chciałem zawrzeć na fotografiach. W swoich fotograficznych „inscenizacjach” reżyserowałem kadr, światło i cień, czyli najważniejsze elementy konstytuujące fotograficzny obraz. Unikając konkretyzacji relacji czasoprzestrzennych umożliwiałem widzom wielość interpretacji. Wzorując się na pracy reżysera starałem się nie narzucać własnej wykładni, pozostawiając w ten sposób odbiorcom przestrzeń dla ich własnej wyobraźni oraz marzeń, dla których cień będący podmiotem moich zdjęć jest pretekstem.

Brak realności, podkreślony poprzez abstrakcyjny, nieokreślony charakter rozwiązań przestrzeni wprowadził dystans wobec świata zewnętrznego. Drugoplanową wartość stanowiła realność przedmiotowo rozpoznawalna, ważniejszy był jej cień rzucany. Cienie stały się artefaktami odgrywającymi pierwszoplanową rolę. Światło sprawia wrażenie abstrakcyjnego, natomiast cień jest materialny – ma stanowić metaforę prawdy o kobiecie. Pierwszeństwo ontologiczne cienia przynosi nastrój tajemniczości i zagadkowości. Dzięki temu następuje zatarcie granicy pomiędzy światem realnym a światem onirycznych wyobrażeń na temat kobiecego ciała i złożoności prawdy o naturze kobiet. Radykalnie ciasne kadry, monumentalizacja detalu, deformacja szerokokątnym widzeniem miała natomiast kierować percepcję na swoistą perwersję fragmentu, bryły, sąsiedztwa form, zakamarków a nawet obrzeży kształtów.

Wybory ujęć były poszukiwaniem estetycznego wyrazu, i natury piękna, sposobem ujęcia ekspresywnych form, a także próbą budowania tkanki znaczeniowej wykraczającej poza czysty zapis fotograficznego obrazu.